Ο εναρκτήριος γύρος του Rotax MAX Challenge Euro Trophy 2021 ήταν μια πολύ ευπρόσδεκτη επιστροφή στη σειρά τεσσάρων γύρων, μετά την ακύρωση της τελευταίας διοργάνωσης το 2020 λόγω lockdown και του RMCET Winter Cup στην Ισπανία τον περασμένο Φεβρουάριο. Παρόλο που η κατάσταση εξακολουθεί να είναι δύσκολη για τους διοργανωτές αγώνων λόγω των πολλών περιορισμών και κανόνων, η διοργανώτρια εταιρεία της σειράς Camp Company, με την υποστήριξη της Karting Genk, διασφάλισε ότι η υγεία των αγωνιζόμενων ήταν η προτεραιότητά τους. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που επηρέασε την εκδήλωση ήταν ο τρελός καιρός. Παρόλα αυτά, 22 χώρες εκπροσωπήθηκαν από 153 οδηγούς σε τέσσερις κατηγορίες Rotax.
Στην κατηγορία Junior MAX, ο πρωταθλητής Ευρώπης Kai Rillaerts (Exprit-JJ Racing) με χρόνο 54.970 εξασφάλισε την pole position στο Group 2. Ο μόνος οδηγός που ξεπέρασε τα 55 δευτερόλεπτα. Ο Tom Braeken (KR-SP Motorsport), ταχύτερος στο Group 1, ήταν P2 και ο Thomas Strauven (Tony Kart-Strawberry Racing) P3. Αήττητος στη βροχή, ο Rillaerts κέρδισε και τους τρεις συναρπαστικούς αγώνες προκριματικών το Σάββατο, λέγοντας ότι ήταν «πολύ ευχαριστημένος με τα αποτελέσματα, ακόμα κι αν ήταν δύσκολο λόγω του καιρού και του πολύ νερού στην πίστα κατά καιρούς που δυσκόλευε την τέλεια γραμμή». Ο Braeken τον συνόδευσε στην πρώτη σειρά την Κυριακή το πρωί και έκανε μια επιτυχημένη προσπάθεια για την πρώτη θέση, πιέζοντας σκληρά για να αποκρούσει οποιαδήποτε απειλή να χάσει το προβάδισμά του από τον κάτοχο της pole position. Ο Ολλανδός συναθλητής του, Tim Gerhards, ήταν τρίτος μπροστά από έναν στενό τερματισμό μεταξύ των Antoine Broggio και Marius Rose. Στους 4°C και χωρίς βροχή, η πίστα ήταν ακόμα πιο υγρή σε ορισμένα σημεία για τον Τελικό 2, ίσως προς όφελος του Rillaerts που ξεκίνησε από την εξωτερική. Ο Braeken άργησε πολύ να φρενάρει, οπότε ο Gerhards πέρασε μπροστά για να προηγηθεί. Υπήρχε δράση τροχός με τροχό καθώς ο Strauven κινήθηκε προς τα εμπρός για να ηγηθεί της καταδίωξης, αλλά ο Gerhards αύξησε τη διαφορά σε πάνω από τέσσερα δευτερόλεπτα. Ο Rillaerts τερμάτισε στην 3η θέση και στο βάθρο, ενώ η 4η θέση του Braeken ήταν αρκετή για να κερδίσει τη δεύτερη θέση που καθόρισε τον ρυθμό για ένα SP Motorsport 1-2.
Η ομάδα Senior MAX είχε ένα γεμάτο αστέρια πεδίο 70 συμμετοχών, συνδυάζοντας την εμπειρία και τα νεαρά ταλέντα. Ο κορυφαίος Βρετανός οδηγός Rhys Hunter (EOS-Dan Holland Racing) τερμάτισε στην κορυφή του χρόνου της Ομάδας 1 με χρόνο 53.749 στα προκριματικά, ένας από τους 12 ηλικιωμένους του Ηνωμένου Βασιλείου, συμπεριλαμβανομένου του νυν Παγκόσμιου Πρωταθλητή OK Callum Bradshaw. Ωστόσο, δύο από τους συναδέλφους του στην Tony Kart-Strawberry Racing σημείωσαν τους καλύτερους γύρους στις αντίστοιχες ομάδες τους, κατατάσσοντάς τους στη 2η και 3η θέση: ο πρώην νικητής του Junior MAX World #1 και πρώτου γύρου του BNL, Mark Kimber, και ο πρώην Βρετανός πρωταθλητής Lewis Gilbert. Η αντιπαλότητα ήταν ξεκάθαρη όταν ένα δευτερόλεπτο κάλυψε σχεδόν 60 οδηγούς. Ο Kimber κατέλαβε την πρώτη θέση στους αγώνες του Σαββάτου με τρεις νίκες από τέσσερις προκριματικές σειρές για την pole στον Τελικό 1 μαζί με τον Bradshaw, και μια εξαιρετική απόδοση από τον ντόπιο δρομέα λάσπης Dylan Lehaye (Exprit-GKS Lemmens Power) με ισάριθμους βαθμούς στην 3η θέση. Ο κάτοχος της pole position ηγήθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας, σημειώνοντας τον ταχύτερο γύρο για να πάρει μια πειστική νίκη, ενώ ο Lahaye ήταν τρίτος, καθώς τον έριξε ο Bradshaw στα μέσα του αγώνα. Παίρνοντας το ρίσκο, η αγγλική ομάδα οδήγησε τους οδηγούς της με σλικ ελαστικά για τον δεύτερο τελικό, αφήνοντας το δίδυμο της πρώτης σειράς αποκλεισμένο από το πρωτάθλημα. Ο οδηγός από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Lachlan Robinson (Kosmic-KR Sport), που επέστρεψε από την Αυστραλία, βγήκε μπροστά με βρόχινα ελαστικά, με τον Lahaye να τον καταδιώκει. Οι θέσεις άλλαξαν και λίγα λεπτά πριν τη λήξη, οι πρώτοι εμφανίστηκαν ξανά καθώς η πίστα στέγνωνε. Η Kimber γλίστρησε εκτός δρόμου δίνοντας στον Bradshaw λίγο χώρο μπροστά, αλλά ένα ξεκολλημένο φέρινγκ ανέτρεψε το αποτέλεσμα, χαρίζοντας στον Kimber του Strawberry τη δεύτερη νίκη του σε δύο Σαββατοκύριακα στο Genk. Μια ποινή εκκίνησης υποβίβασε τον Lahaye στην πέμπτη θέση και την 4η θέση στους βαθμούς, προωθώντας τον Robinson στην 3η θέση και στο βάθρο, με τον Hensen (Mach1-Kartschmie.de) τέταρτο.
Η pole position στο Rotax DD2 σε μια κατηγορία 37 συμμετεχόντων ήταν ο ντόπιος Glenn Van Parijs (Tony Kart-Bouvin Power), νικητής του BNL 2020 και δεύτερος στο Euro, με 53.304 στον τρίτο γύρο του. Ο Ville Viiliaeinen (Tony Kart-RS Competition) από το Group 2 ήταν δεύτερος και ο Xander Przybylak υπερασπίστηκε τον τίτλο του στο DD2 στην τρίτη θέση, 2 δέκατα πίσω από τον αντίπαλό του από το Group 1. Ο πρωταθλητής του Euro διέπρεψε στη βροχή για μια καθαρή νίκη στις προκριματικές σειρές, ξεπερνώντας τον νικητή του RMCGF 2018, Paolo Besancenez (Sodi-KMD), και τον Van Parijs στην κατάταξη.
Στον Τελικό 1, όλα πήγαν στραβά για τους Βέλγους που πήγαιναν δίπλα-δίπλα στον πρώτο γύρο. Ο Przybylak έμεινε εκτός διεκδίκησης. Ο 19χρονος Mathias Lund (Tony Kart-RS Competition) πήρε την τιμητική διάκριση μπροστά από τους Γάλλους Besancenez και Petr Bezel (Sodi-KSCA Sodi Europe). Μια ψιχάλα βροχής έβρεξε την πίστα καθώς ξεκίνησε ο Τελικός 2, θυμίζοντας ένα κίτρινο σημάδι για πέντε λεπτά πριν φτάσουν στην τελική ευθεία. Τελικά, το θέμα ήταν να προετοιμαστούν και να παραμείνουν στην πίστα! Ο Bezel ηγήθηκε μέχρι που ο Martijn Van Leeuwen (KR-Schepers Racing) τον προσπέρασε και κέρδισε με διαφορά πέντε δευτερολέπτων. Οι αγώνες γεμάτοι δράση ανέκαμψαν το γκρουπ, αλλά ο Δανός Lund κατέκτησε την 3η θέση και το Euro Trophy. Ο Bezel, ο ταχύτερος και στους δύο τελικούς, ήταν δεύτερος μπροστά από τον Ολλανδό Van Leeuwen που τερμάτισε τρίτος συνολικά.
Στο ντεμπούτο του στο Rotax DD2 Masters RMCET, ο Paul Louveau (Redspeed-DSS) πήρε την pole position με χρόνο 53.859 σε μια γαλλική πλειοψηφία στην κατηγορία 32+, μπροστά από τον Tom Desair (Exprit-GKS Lemmens Power) και τον πρώην πρωταθλητή του Euro Slawomir Muranski (Tony Kart-46Team). Υπήρξαν αρκετοί πρωταθλητές, όμως ο νικητής του Winter Cup, Rudy Champion (Sodi), τρίτος στη σειρά πέρυσι, κέρδισε δύο προκριματικούς γύρους για να βρεθεί στην πρώτη θέση δίπλα στον Louveau για τον πρώτο τελικό, ενώ ο Βέλγος Ian Gepts (KR) κατέλαβε την τρίτη θέση.
Οι ντόπιοι ηγήθηκαν νωρίς, αλλά ο Louveau εμφανίστηκε για τη νίκη με τον Roberto Pesevski (Sodi-KSCA Sodi Europe) RMCGF 2019 #1 στην επιστροφή του στην τρίτη θέση. Ενώ οι σκληρές μάχες μαίνονταν πίσω, ο Louveau ξέφυγε, αδιαμφισβήτητος στην στεγνή πίστα με χρόνους γύρου 16 δευτερόλεπτα γρηγορότερους από τον πρώτο τελικό. Ο Muranski ήταν πρώτος στη δεύτερη θέση, ενώ ξεδιπλώθηκε μια τριπλή αναμέτρηση μεταξύ του Pesevski, του Πρωταθλητή και του νυν πρωταθλητή Sebastian Rumpelhardt (Tony Kart-RS Competition) - μεταξύ άλλων. Στο τέλος των 16 γύρων, τα επίσημα αποτελέσματα έδειξαν τον Louveau για τη νίκη επί του countryman Champion και του Ελβετού Master Alessandro Glauser (Kosmic-FM Racing) τρίτο.
Άρθρο που δημιουργήθηκε σε συνεργασία μεΠεριοδικό Vroom Karting
Ώρα δημοσίευσης: 26 Μαΐου 2021